Dowiedz się wszystkiego o stentach sercowych: ich zastosowaniach, rodzajach i procedurze umieszczania. Zrozum, kiedy stenty są konieczne i jak wybrać odpowiedni.
Stent sercowy, znany również jako stent wieńcowy, to powszechnie stosowane urządzenie medyczne używane w procedurach interwencyjnych serca do otwierania zablokowanych tętnic. Stenty te są głównie wykonane ze stali nierdzewnej, nitinolu (stop niklu i tytanu) lub stopu kobaltu i chromu.
2.1 Stabilne zmiany
Jeśli koronarografia wykazuje, że tętnica wieńcowa jest zwężona o mniej niż 80% i pacjent nie ma znaczących objawów, stent zazwyczaj nie jest potrzebny. Można stosować leki i konieczne są regularne kontrole w celu monitorowania zmian w stanie tętnicy.
Jeśli koronarografia wykazuje, że tętnica wieńcowa jest zwężona o ponad 80% i pacjent ma zauważalne objawy, takie jak ucisk w klatce piersiowej lub ból w klatce piersiowej, a badania wskazują na znaczną niedokrwienie mięśnia sercowego, zaleca się zastosowanie stentu.
2.2 Niestabilne zmiany
Pacjenci z niestabilnymi zmianami są narażeni na ryzyko zawału mięśnia sercowego (zawału serca) w każdej chwili, co może być śmiertelne. Tacy pacjenci muszą jak najszybciej poddać się operacji wszczepienia stentu.
Wybór stentu zależy od średnicy i długości tętnicy oraz ciężkości zmiany tętniczej. Nie ma dużej różnicy w skuteczności między stentami krajowymi a importowanymi. Zaleca się wybór najbardziej odpowiedniego stentu w oparciu o konkretny stan podczas leczenia.
Stenty sercowe mogą być wykonane z różnych materiałów, takich jak stal nierdzewna, nitinol lub stop kobaltu i chromu. Istnieją również różne rodzaje stentów:
Tradycyjne stenty: Proste metalowe rurki siatkowe.
Stenty uwalniające leki: Powlekane lekami, aby zapobiec proliferacji komórek tętniczych i tworzeniu się skrzepów krwi.
Stenty pokryte: Stenty z membraną pokrywającą, aby chronić ścianę tętnicy.
Stenty kompozytowe z polimeru: Te stenty zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi bez potrzeby stosowania leków.
Umieszczenie stentu w tętnicy wieńcowej to delikatny zabieg, który wymaga czasu. Jeśli pacjent potrzebuje stentów w dwóch tętnicach i nie może tolerować czasu potrzebnego na oba w jednej sesji, procedura zostanie podzielona na dwa etapy.
Jeśli pacjent ma słabą funkcję nerek, operacja również zostanie przeprowadzona w dwóch etapach. Środek kontrastowy używany podczas zabiegu może wpłynąć na nerki, a wykonanie obu naraz może prowadzić do nefropatii indukowanej kontrastem.
Tętnica udowa w nodze jest większa i łatwiejsza do pracy dla lekarzy, ale ma wyższe ryzyko powstania krwiaka i jest trudniejsza do zatamowania krwawienia. Wymaga również, aby pacjent odpoczywał w łóżku po zabiegu.
Użycie tętnicy promieniowej w ramieniu wymaga większych umiejętności od lekarza, ale pozwala pacjentowi szybciej powrócić do normalnych czynności.
Następujące sytuacje wymagają podejścia przez nogę:
- Jeśli tętnica promieniowa jest naturalnie wąska lub zakrzywiona, co utrudnia umieszczenie cewnika.
- W sytuacjach awaryjnych, aby zaoszczędzić czas.
- Do angiografii kontralateralnej, na przykład podczas umieszczania stentu w lewej tętnicy wieńcowej i potrzeby obrazowania prawej tętnicy wieńcowej dla lepszej wizualizacji.
Nie martw się, po umieszczeniu stentu jest on zakotwiczony w ścianie tętnicy i nie przemieści się. W rzeczywistości unikanie ćwiczeń może prowadzić do pogorszenia funkcji serca i tolerancji wysiłku. Pacjenci są zachęcani do angażowania się w odpowiednią aktywność fizyczną po operacji.
Badania pokazują, że bez kontynuacji leczenia po operacji, wskaźnik nawrotu choroby i śmiertelności jest wysoki. Dlatego nigdy nie rezygnuj z czujności! Regularne kontrole, przestrzeganie zaleceń lekarskich i utrzymanie zdrowego stylu życia są kluczowe.